İSİMSİZ BİREY
İsimsiz bir birey o. Kendisi gibileri çok ama aynı zamanda yoklar. Her sabah aynı çarkın içinde uyanıyor, sokaklara karışıyor. Adı yok çünkü isimler unutuldu burada; herkesin kendine dair bir kaybı var. Huzur, her geçen gün uzaklaşan bir yıldız gibi, elini uzatsan da tutamayacağın bir yerde duruyor. Mutluluk ise başka bir dünyanın dili gibi. Zihninde devamlı bir kaygı yankılanıyor; geçim sıkıntısı, fahiş fiyatlar, işsizlik… Ne yana dönse bir belirsizlik duvarına çarpıyor.
Ülkenin ağır yükünü sırtında hissediyor, her an tetikte. Gelecek, puslu bir sisin ardında kaybolmuş. Gözlerini kısıyor ama netleşmiyor hiçbir şey. Sürekli bir tedirginlik hali var; derin bir soluk almak bile lüks. Hayat, sadece yaşamak değil, var olma mücadelesi haline gelmiş. Sanki her adımda bir eksik var, her nefeste bir yük.
Hasan KORKMAZ
